Uniwersalność praw człowieka

22 czerwca w jednej z otwartych przestrzeni białoruskich przeprowadziliśmy prezentację poświęconą tematyce więźniów politycznych w ramach Międzynarodowego Tygodnia Przeciwko Torturom. Jeden z gości zadał pytanie: jak istotne jest wymaganie od kraju przestrzegania punktów tej deklaracji, jeśli rząd tego kraju nie ratyfikował traktatów lub umów, na mocy których zobowiązał się do przestrzegania punktów dokumentu odnoszącego się do UDHR ( uwaga, Powszechna Deklaracja Praw Człowieka )?

W rzeczywistości jest to dobre pytanie, na które odpowiedź określa, jak blisko jesteś jako osoba w swoich wartościach do pojęcia „obrońcy praw człowieka”. Ale najpierw przyjrzyjmy się, czym jest Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (zwana dalej PDPCz).

Po pierwsze, PDPCz była odpowiedzią na okropności II wojny światowej, która pokazała, jak daleko od człowieczeństwa i człowieczeństwa mogą prowadzić ścieżki ideologii państw narodowych. W końcu masowe prześladowania, morderstwa, a nawet ludobójstwo były legalne w reżimie nazistowskim. Jednak także i okropności masowych prześladowań innowierców w ZSRR.

Schemat z 1935 r. Wyjaśniający niemieckie prawo dotyczące krwi i honoru oraz niemieckie prawo obywatelskie.

Społeczność światowa postanowiła zwrócić się do koncepcji Naturalnych Praw Człowieka nadanych nam jako istotom ludzkim od urodzenia i utrwalić je w formie dokumentu (UDHR), który ostatecznie uzyskał status zalecenia dla krajów członkowskich ONZ, aw przyszłości - dla całej ludzkości. Następnie na podstawie PDPCz kraje uczestniczące przyjęły dwa wiążące traktaty: „ Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych ” oraz „ Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych ”.

W szczególności rząd Republiki Białorusi wypowiedział (wypowiedział) protokół fakultatywny do Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych pod koniec 2022 roku. Czy to oznacza, że państwo ma prawo decydować, które z naturalnych praw człowieka mają być przestrzegane i kiedy, i że nie powinniśmy narzekać, że pewnych form prawa nie przestrzega się w krajach, które nie podpisały stosownych traktatów?

Bez wątpienia odpowiedź brzmi stanowcze NIE ! Sama koncepcja prawa naturalnego implikuje jego prymat nad wszelkimi prawami uchwalanymi w państwie narodowym. A główną cechą wyróżniającą naturalne prawa człowieka jest ich uniwersalność w odniesieniu do każdej istoty ludzkiej w dowolnym miejscu na planecie lub w kosmosie. Co więcej, nie ma ani jednego kraju, w którym ustawodawstwo krajowe byłoby w pełni zgodne z PDPCz. Nawet jeśli wyobrazimy sobie taki hipotetyczny kraj, to jest mało prawdopodobne, aby jakakolwiek machina państwowa poradziła sobie z zadaniem zapewnienia nienaruszalności wszystkich naturalnych praw człowieka i najprawdopodobniej popełni błędy, jeśli nie na poziomie legislacji, to na poziomie prawa egzekwowanie. Dlatego organizacje praw człowieka zajmujące się prawami kobiet, dzieci, migrantów, przedstawicieli społeczności LGBTQ+ i innych można znaleźć nawet w najbardziej postępowym kraju.

Tak więc obrońca praw człowieka jest nosicielem ponadnarodowej i pozapaństwowej moralności i wartości , którego zadaniem jest dostrzeganie niesprawiedliwości w ramach stosunków państwo-ludzkich i dokładanie wszelkich starań, aby przywrócić przestrzeganie praw człowieka nadanych mu przez urodzenie, opierając się na o metodach i taktykach bez użycia przemocy.