Potencjalne prześladowania

Były policjant. Według zeznań prokuratury, 27 maja Butko, który po odejściu z policji został dyrektorem komercyjnej firmy transportowej, uderzył pięściami swojego pracownika Andrieja Zacharego „co najmniej 12 razy w głowę”. Ofiara powiedziała przed sądem, że „nie ma żadnych skarg” wobec Butko.

W 2017 roku Butko zrezygnował ze służby, a w 2020 roku wyraził sprzeciw wobec brutalności sił bezpieczeństwa. W maju 2021 r. Łukaszenka pozbawił go stopnia podpułkownika rezerwy policji.

Został oskarżony na podstawie przepisów administracyjnych za udział w protestach, co sąd wziął pod uwagę przy wydawaniu wyroku. Wiadomo, że podczas pobytu w więzieniu znajduje się na liście osób obserwacyjnych popierających ekstremizm. Organizacja praw człowieka RPF (Respect-Protect-Fulfill) doszukuje się w jego sprawie elementu politycznego.

Zatrzymany we wrześniu 2024 r. Początkowo była skazana dwa razy dziennie na podstawie artykułu administracyjnego, po czym wszczęto sprawę karną. Według znajomych sprawa karna ma podłoże polityczne.

Aleksander Korzyuk do niedawna kierował departamentem finansów mieszkalnictwa i usług komunalnych, transportu i łączności Ministerstwa Finansów. Alexander nigdy nie udzielał publicznych wywiadów. Wiemy tylko, że dobrze gra w szachy.

Proces toczył się za zamkniętymi drzwiami. Charakter zarzutów nie jest znany.

Do 2011 roku Dmitry pracował jako dowódca plutonu w kobryńskim wydziale wydziału bezpieczeństwa i był kapitanem policji. Żonaty, ma córkę. W listopadzie 2012 roku Międzygarnizonowy Sąd Wojskowy w Brześciu skazał Peretolchina na 3,5 roku więzienia z trzyletnim odroczeniem na podstawie artykułu o oszustwie (art. 209 część 3 kodeksu karnego). Został pozbawiony stopnia kapitana policji. Następnie pracował jako odlewnik na Polesiu i jako specjalista w Dobronom.

Został skazany przez Sąd Okręgowy w Brześciu na podstawie części 1 art. 356 Kodeksu karnego (zdrada państwa (ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 01.09.2019) i część 2 art. 406 Kodeksu karnego (niezgłoszenie przestępstwa).

Maxim został pokazany w filmie propagandowym, nakręconym w więzieniu.

Wiosną 2022 roku wstąpił do pułku ochotniczego Kalinowskiego, który powstał w lutym tego samego roku w celu ochrony Ukrainy przed inwazją rosyjską.

Według prorządowej telewizji Ralko brał udział w walkach.

Według „Mirror” tego lata Maksym Ralko zrezygnował z pułku Kalinowskiego. W niedalekiej przeszłości mieszkał w Polsce. Nie wiadomo, jak i kiedy znalazł się na Białorusi.

Zdaniem sądu istota postawionego wszystkim zarzutu polegała na tym, że w dniu 10 sierpnia 2020 r. mieszkańcy Brześcia „wykrzykiwali hasła, demonstrowali biało-czerwono-białe płótna oraz celowo zakłócali ruch pojazdów i normalne funkcjonowanie przedsiębiorstw. ” W ten sposób rzekomo rażąco naruszyli porządek publiczny.

W połączeniu z wcześniejszym wyrokiem skazującym na podstawie art. 328 otrzymała 11 lat więzienia i grzywnę.

Według prokuratury w dniach 10–11 sierpnia 2020 r. na jezdni znajdowali się w tym czasie nieletni Julia Szaranova, Nikita Wojtyuk, Nikołaj Nikityuk, a także Wasilij Aleksiejuk, Gleb Klimowicz, Witalij Warfałameew, Aleksander Tysewicz, Maksim Sobolew. Alei Maszerowa, Bulwarów Kosmonautów i Szewczenki, ul. Sowietów w Brześciu „ wykrzykiwali hasła, demonstrowali biało-czerwono-białe płótna, rażąco naruszając porządek publiczny, celowo utrudniając ruch pojazdów oraz normalne funkcjonowanie przedsiębiorstw i organizacji”.

Na rozprawie wszyscy w pełni przyznali się do winy.

Wiadomo również, że Maxim Sobolev, Gleb Klimovich, Julia Sharanova zostali skazani, w tym pod zarzutem „narkotyki”.

Maxim Sobolev zgodnie z częścią 1 art. 342 Kodeksu karnego został skazany na dwa lata pozbawienia wolności. Ale ponieważ Maxim został już skazany na podstawie „narkotycznej” części 4 art. 328 Kodeksu karnego, poprzez częściowe dodanie kar głównych i całkowite dodanie kary dodatkowej, skazano 12 lat więzienia na odbycie kolonii poprawczej o zaostrzonym rygorze z karą grzywny w wysokości 3200 rubli.

Według prokuratury w dniach 10–11 sierpnia 2020 r. na jezdni znajdowali się w tym czasie nieletni Julia Szaranova, Nikita Wojtyuk, Nikołaj Nikityuk, a także Wasilij Aleksiejuk, Gleb Klimowicz, Witalij Warfalamiew, Aleksander Tysewicz, Maksim Sobolew. Alei Maszerowa, Bulwarów Kosmonautów i Szewczenki, ul. Sowietów w Brześciu „ wykrzykiwali hasła, demonstrowali biało-czerwono-białe płótna, rażąco naruszając porządek publiczny, celowo utrudniając ruch pojazdów oraz normalne funkcjonowanie przedsiębiorstw i organizacji”.

Na rozprawie wszyscy w pełni przyznali się do winy.

Poinformowano, że Julia Szaranova brała udział w protestach, gdy miała 16 lat. Wiadomo również, że Maxim Sobolev, Gleb Klimovich, Julia Sharanova zostali skazani, w tym pod zarzutem „narkotyki”.

Julia Szaranova została skazana na półtora roku więzienia za udział w sierpniowym proteście. Ale ze względu na fakt, że została skazana na podstawie części 4 art. 328 Kodeksu karnego została ostatecznie skazana na 13 lat więzienia na ogólnych warunkach i grzywnę w wysokości 3700 rubli.

Denis Nikita został zatrzymany wieczorem 25 stycznia 2024 r. za drobny chuligaństwo. W ramach obowiązków służbowych został zabrany na komisariat policji. Nie zgodził się z zatrzymaniem i rzekomo zaczął wyzywać i grozić funkcjonariuszom policji, wspominając przy tym Łukaszenkę. Według policji 38-letni mężczyzna robił to przez długi czas i wielokrotnie go poniżał. W rezultacie wszczęto sprawę karną. Mężczyzna był sądzony publicznie w budynku obwodowego komitetu wykonawczego w Świsłoczu. Gazeta okręgowa relacjonowała proces: napisano, że na posiedzeniu byli obecni „przedstawiciele społeczeństwa” i mediów. Denis Nikita przyznał się do winy.

Z nieoficjalnych informacji wynika, że jest to jedenasty wyrok skazujący oskarżonego. Został skazany za kradzież, tortury, groźby pozbawienia życia, a także za naruszenie wymogów nadzoru prewencyjnego, za co wielokrotnie był pociągany do odpowiedzialności administracyjnej. Ponadto mężczyzna został pozbawiony praw rodzicielskich w stosunku do dwójki dzieci.

Została skazana przez Sąd Rejonowy Dzielnicy Zawodskiej w Mińsku na karę pozbawienia wolności na podstawie części 1 artykułu 342 Kodeksu karnego (organizacja i przygotowywanie działań rażąco naruszających porządek publiczny lub czynny udział w nich) i części 4 artykułu 342. 209 Kodeksu karnego (oszustwo). Rozprawa trwała od 12 kwietnia do 30 października 2024 r. i odbyło się co najmniej 83 rozpraw. Okoliczności sprawy i wyrok nie są znane. Oprócz Żanny skazano jeszcze 7 innych osób.