Віталь Мікалаевіч Каваленка

Віталь Каваленка ў судзе патлумачыў, што раніцай знаходзіўся дома з сям'ёй, калі пачуў з калідора крык жонкі: “Віталь , дапамажы!”. Абвінавачаны выбег, убачыў, што сын знаходзіцца ў калідоры перад дзвярыма, плача і крычыць: “Тата!”, а жонка была ў тамбуры і крычала, што трэба зачыніць ўваходныя дзверы. Віталь убачыў не менш за чатырох мужчын у спартыўных касцюмах, масках, быў у шокавым стане ад таго, што адбывалася, і думаў, што ў яго кватэру б'юцца бандыты ці алкаголікі: ніякіх апазнавальных знакаў у міліцыянераў не было. Хтосьці трымаў дзверы за ручку, некаторы час яе перацягвалі паміж сабой Віталь і невядомыя, пакуль абвінавачаны не пачуў крык: «Рука! Пальцы!”. Тады Каваленка прыадпусціў дзверы, пасля чаго яны ўжо лёгка зачыніліся. Да гэтага выкрыку абвінавачаны чуў з-за дзвярэй толькі лаянку ад тых, хто біўся ў яго кватэру, ніхто не ўяўляўся і не казаў, што з міліцыі. Віталь не бачыў рук і пальцаў, не адчуваў, што мог зламаць іх дзвярыма, але дапускаў, што такое магло мець месца.

Каваленка адзначыў, што, калі б ведаў адразу, што гэта міліцыянты, то такая сітуацыя ўвогуле не адбылася б. У яго ніколі не было праблем з міліцыяй, не было прычын баяцца супрацоўнікаў.

У выніку суддзя прызнала Віталя Каваленку вінаватым і пакарала яго трыма гадамі “хіміі”, а таксама пастанавіла спагнаць з яго на карысць пацярпелага 3000 рублёў кампенсацыі.