Pościg zakończony

27 sierpnia 2024 r. odbyła się rozprawa apelacyjna, a wyrok stał się prawomocny.

Według obrońców praw człowieka zostanie zwolniony wiosną 2025 roku.

Director of the Sakavitsa enterprise - the former Molodechno factory of art products. Sergei Sobolevsky was charged with Parts 1 and 3 of Art. 210 of the Criminal Code (“Takeover of property using official powers”), which, according to him, the investigators invented on their knees, is already in court. There was no evidence. Sergei Sobolevsky said in an interview that already when he was behind bars, KGB officers came to him three times with an offer to testify against Sergei Tikhanovsky (they also came to the Vitebsk colony) - and immediately go home. The convict categorically refused.

Reżyser reklam telewizyjnych i teledysków, dziennikarz, działacz polityczny i współzałożyciel Wolnego Stowarzyszenia Sportowców SOS BY, uznawanego na Białorusi za „formację ekstremistyczną”. Andrej Gnet został aresztowany przez władze serbskie po wylądowaniu na lotnisku w Belgradzie w październiku 2023 r. na podstawie nakazu Interpolu wydanego na wniosek Białorusi. Andriej od chwili zatrzymania przebywał w areszcie; 6 czerwca 2024 r. został przeniesiony do aresztu domowego bez pozwolenia na opuszczenie mieszkania.

31 października 2024 roku został zwolniony z aresztu domowego.

Uznano go za winnego „oszczerstwa wobec Aleksandra Łukaszenki”. Powodem był komentarz do wiadomości w jednym z kanałów telegramu, który zawierał ostrą krytykę polityka.

Ksiądz Andrzej Juchniewicz, proboszcz parafii rzymskokatolickiej w Szumilinie, sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej, nie został zwolniony z aresztu tymczasowego w Witebsku po odbyciu 45 dni aresztu . Dowiedziano się, że areszt księdza został przedłużony do 2 lipca. Lekarstwa może otrzymywać jedynie w postaci paczek żywnościowych. Nie ma na jego temat praktycznie żadnych informacji. Ksiądz Andrzej Juchniewicz był już skazany co najmniej cztery razy z rzędu. Za pierwsze trzy wyroki sąd prawdopodobnie skazał go na maksymalny wyrok 15 dni, a za czwartym razem sąd skazał go na kolejne 10 dni aresztu.

W ten sposób proboszcz w Szumilinie spędził za kratkami ponad 45 dni – najdłużej ze wszystkich księdzów rzymskokatolickich i greckokatolickich skazanych na areszt administracyjny na Białorusi. Następnie wszczęto przeciwko niemu postępowanie karne.

Jak dowiedział się Christian Vizier jesienią 2024 roku, na księdza w Areszcie Śledczym nr 2, gdzie przebywa od momentu aresztowania 8 maja 2024 roku, nadal wywierana jest presja. Księdzu pozwolono wziąć prysznic po raz pierwszy dopiero po dwóch miesiącach aresztu. Oskarżono go o przestępstwa przeciwko integralności seksualnej nieletnich.

30 kwietnia 2025 roku ksiądz Andrzej został skazany w Szumilinie. Wierni dowiedzieli się , że ksiądz został skazany na 13 lat więzienia , mimo że prokuratura domagała się kary 15 lat. Procesowi przewodniczyła Inna Grabowskaja, przewodnicząca Sądu Rejonowego w Szumilinie.

Jak dowiedzieli się wierni, ksiądz całkowicie zaprzeczył oskarżeniom i próbował udowodnić swoją niewinność. O ile wiadomo, zarzuty oparto na zeznaniach jednej lub kilku „ofiar” – możliwe, że zostały one wymuszone. Według informacji uzyskanych przez wiernych, sprawa księdza dotyczy wydarzeń sprzed około 10 lat. Sam ksiądz stawił się w sądzie w dobrym humorze. Co więcej, diecezja twierdzi, że nigdy nie otrzymała żadnych skarg na księdza Andrzeja.

W listopadzie 2025 r. został ułaskawiony po wizycie na Białorusi przez prefekta Dykasterii Kościołów Wschodnich, kardynała Claudio Gugerottiego, jako specjalnego wysłannika papieża Leona XIV.

Oprócz więzienia Tatyana została ukarana grzywną w wysokości 2000 rubli.

Irina Pogadajewa ma 54 lata. Pochodzi z Brześcia. Pracowała w miejscowej bibliotece jako bibliograf. Sądząc po sieciach społecznościowych, ma dwójkę dzieci.

Pod koniec stycznia 2024 r., kiedy była sądzona za „rozpowszechnianie materiałów ekstremistycznych”. Pod koniec 2023 roku została zaliczona do „formacji ekstremistycznej”. Dostrzegła to społeczność na Facebooku „Listy Solidarności Białoruś 2020”, w której wymieniano listy od więźniów politycznych, a także poruszano kwestie pomocy więźniom.

W sumie sprawa obejmuje ponad trzydzieści epizodów, w których kobieta wysyłała pieniądze więźniom politycznym przebywającym w aresztach śledczych w Mińsku, Homlu i innych miastach kraju. Zasadniczo mówimy o kwotach 4-5 rubli. W niecałe półtora roku (od sierpnia 2021 r. do grudnia 2022 r.) Irina wysłała 188 rubli. To wystarczyło, aby w maju 2024 roku wszcząć postępowanie karne i aresztować.

Skazany za komentarze na portalach społecznościowych.

20 sierpnia 2024 r. apelacja została rozpatrzona , a wyrok stał się prawomocny.

Według obrońców praw człowieka został zwolniony na początku sierpnia 2025 r.

W dniu 13.08.2024 r. odbyła się rozprawa apelacyjna, a wyrok stał się prawomocny.

Według obrońców praw człowieka zostanie zwolniony w kwietniu 2025 r.

Został zwolniony pod koniec sierpnia 2025 r.

Obywatelka Litwy, ale rodowita Białorusinka. Pracowała jako kierownik działu marketingu litewskiego sanatorium „Belarus”.

Ramanauskiene mogła zostać zatrzymana w zeszłym roku, kiedy wracała na Litwę z Białorusi, gdzie odwiedzała swoich krewnych. Krewni kobiety odmówili komentarza dla litewskiej gazety. Litewskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych poinformowało, że otrzymała pomoc konsularną. Proces w Sądzie Miejskim w Mińsku rozpoczął się 3 czerwca.

Została uznana za winną na podstawie artykułu 358-1 Kodeksu karnego (działalność wywiadowcza). Proces toczył się za zamkniętymi drzwiami, ale państwowe media donosiły, że została oskarżona o „wielokrotne udzielanie informacji o wczasowiczach, w tym o wysokich rangą białoruskich urzędnikach”. Podobno została zwerbowana przez litewskie służby wywiadowcze ponad 10 lat temu.

11 września 2025 roku ujawniono, że 52 więźniów politycznych białoruskiego reżimu zostało przymusowo deportowanych na terytorium Litwy. Wśród nich są obywatele krajów europejskich , w tym Elena Romanauskiene .

Zgodnie z harmonogramem Daria została skazana w dniu 29 kwietnia 2024 r. na podstawie części 2 art. 19.11 Kodeksu wykroczeń administracyjnych Republiki Białorusi (Dystrybucja, produkcja, przechowywanie, transport produktów informacyjnych zawierających nawoływania do działań ekstremistycznych lub promujących takie działania), najwyraźniej po tym wszczęto sprawę karną.

Z akt sprawy wynika , że w kwietniu 2024 r. Dasza i Waleria owinęły rączkę mopa papierem, podpaliły go i przyniosły do flagi narodowej, która wisiała na budynku organizacji przy ulicy Socjalistycznej w Grodnie.

Przed sądem obie dziewczyny przyznały się do winy.

W dniu 8 sierpnia 2024 roku apelacja została rozpatrzona i wyrok uprawomocnił się.

Obywatel Ukrainy. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych twierdziło, że Ukrainiec był powiązany z „ekstremistyczną grupą” „Białoruś za obwodnicą Moskwy”, ale według obrońców praw człowieka Aleksander nie miał żadnego związku z projektem jako jego założyciel ani lider – po prostu zamieszczał tam komentarze.

Został ułaskawiony 22 listopada 2025 roku wraz z 31 innymi obywatelami Ukrainy. Według służby prasowej Łukaszenki, nastąpiło to w ramach „porozumień osiągniętych” z prezydentem USA Donaldem Trumpem i „na prośbę strony ukraińskiej w celu stworzenia warunków do rozwiązania konfliktu zbrojnego w państwie sąsiednim”. Uwolnieni obywatele zostali natychmiast przekazani stronie ukraińskiej.