Nikolay Aleksandrovich Sergeiko

Obywatel Federacji Rosyjskiej, od 16 lat mieszka w Mińsku.

Według prorządowych kanałów został zatrzymany za udział w protestach w 2020 roku.

Skazany za udział w protestach i podpalenie samochodu (dokładne dane dotyczące zarzutu nie są znane).

Okazało się, że Maxim był sądzony 12 maja 2023 r. Na podstawie części 2 art. 411 Kodeksu karnego. Wyrok nie jest znany.

w areszcie od 1 czerwca 2021 r. Odmówił adwokata, bo ma pewność, że uda mu się skutecznie obronić.

Andriej Nowicki został uznany winnym udziału w marszach w dniu 27 września 2020 r., z biało-białą flagą w rozpostartych ramionach i publicznym wykrzykiwaniem haseł. Brał także udział w marszu 11 października na ul. Kalvariyskaya itp. Pobediteley, gdzie m.in. „położył na ramionach biało-białą flagę i demonstrował zaciśniętą pięść z ramieniem wyciągniętym do góry”. Zarzuca się mu podobne działania na podstawie wydarzeń z 25 października. Uznano go także za winnego znieważenia Łukaszenki w serwisie YouTube najpóźniej 7 grudnia 2020 r. Andrei Novitsky został także skazany za nabycie substancji luzem nie później niż w dniu 27 stycznia 2021 r. oraz nielegalne jej składowanie i transport bez powiadomienia uprawnionych organów.

W dniu 13 czerwca 2022 roku w sądzie rejonu bobrujskiego i miasta Bobrujsk odbył się proces z art. 411, w wyniku którego więźniowi politycznemu dodano kolejne 4 miesiące pozbawienia wolności i zmieniono reżim ze wzmocnionego na ścisły.

W dniu 17 stycznia 2023 r. odbył się ponowny proces więźnia politycznego z art. 411 Kodeksu karnego nieznany.

Przeniesiony do kolonii karnej nr 20 .

Od kwietnia 2024 r. do początku grudnia tego samego roku krewni nic nie wiedzą o Andrieju, w odpowiedzi na ich prośbę administracja kolonii otrzymała odpowiedź , z której wynika, że więzień polityczny rzekomo wszystko opowie „przez siebie”. korespondencję”, ale nie ma od niego żadnych listów.

Iwan, homelski aktywista i wolontariusz organizacji „Kraj dla Życia”, członek Białoruskiej Partii Socjaldemokratycznej, po licznych zatrzymaniach, aresztowaniu administracyjnym i wszczęciu dwóch spraw karnych w 2020 r. wyjechał do Rosji.

W kwietniu 2021 roku Iwan został zatrzymany w Kaliningradzie podczas próby przekroczenia granicy z Polską. Na wniosek białoruskich funkcjonariuszy organów ścigania został oskarżony w sprawie karnej na podstawie czterech artykułów, w tym „terroryzmu”. Jednakże po zakończeniu śledztwa strona rosyjska wycofała trzy z czterech zarzutów. Rok później, 26 kwietnia 2022 roku, Ivan został zwolniony za kaucją.

27 maja 2022 roku został ponownie zatrzymany i pod koniec czerwca wydany Białorusi. Z materiałów sprawy wynika, że w 2018 r. miał przywłaszczyć ponad 68 tys. rubli. W trakcie śledztwa ustalono również, że w 2020 r. Iwan brał udział w protestach, nagrywał filmy i kontaktował się z agencjami rządowymi.

W grudniu 2022 roku został skazany za „oszustwo”. W kwietniu 2024 r. Ivan został ponownie skazany na podstawie artykułu „złośliwe nieposłuszeństwo wobec żądań administracji kolonii”.

Nikitę zatrzymano w październiku 2019 r. i skazano za ataki na budynki Aresztu Śledczego nr 1 i Sądu Miejskiego w Mińsku w ramach solidarności z więźniami politycznymi. Początkowo skazano go na 7 lat więzienia, ale po apelacji karę zmniejszono do 4 lat. W maju 2020 r. Nikitę przeniesiono do więzienia.

W marcu 2022 r. został ponownie skazany za „umyślne nieposłuszeństwo wobec poleceń funkcjonariuszy służby więziennej”, co jest zarzutem często stawianym więźniom odmawiającym współpracy z funkcjonariuszami więziennymi. W marcu 2023 r. został ponownie przeniesiony do więzienia.

Przez cały okres pobytu w więzieniu Nikita jest pod ciągłą presją. Często trafia do izolatki, gdzie przetrzymuje się go w izolacji przez dziesiątki dni. Nie wolno mu odwiedzać rodziny, ogranicza się jego korespondencję i konfiskuje jego rzeczy osobiste. W odpowiedzi na trudne warunki przetrzymywania Nikita protestuje głodówkami i odmawia spełnienia żądań władz. Regularnie grożą mu także kary za drobne wykroczenia, na przykład niesprzątanie dziedzińca lub niekomunikację międzykomórkową.

Trzy miesiące przed zwolnieniem, w lutym 2025 r., Nikita odbył kolejną rozprawę sądową pod zarzutem „złośliwego nieposłuszeństwa wobec żądań administracji zakładu karnego”, w wyniku której został skazany na kolejny rok więzienia.

Do grudnia 2024 r. Nikita spędziła łącznie 568 dni w izolacji, w tym 2 miesiące ciągłej izolacji.

Eduard, który ukończył BSEU z tytułem ekonomii i zarządzania przedsiębiorstwem i kierował platformami crowdfundingowymi Ulej i MolaMola, a także grupą inicjatywną swojego ojca Viktora Babariko, został zatrzymany 18 czerwca 2020 r. w drodze do Centralnej Komisji Wyborczej do składania podpisów. Spędził ponad trzy lata w więzieniu bez procesu i został skazany za „organizowanie masowych zamieszek” i „uchylanie się od płacenia podatków”.

W lipcu 2024 r. skazano go na dwa lata więzienia za „nieposłuszeństwo wobec administracji kolonii”.

Administrator kanału telegramowego „Armia z Ludem” i mąż więźniarki politycznej Antoniny Konovalowej został zatrzymany 2 października 2020 r. i skazany za „przygotowanie do udziału w masowych zamieszkach”.

W styczniu 2023 r. Siergiej został ponownie skazany za „złośliwe nieposłuszeństwo wobec wymogów administracji zakładu karnego”.

Vladimir jest blogerem i autorem kanału MozgON na YouTube. Zaczął od omówienia wiadomości gospodarczych i społecznych, a później przeszedł do tematów politycznych, obejmujących różne akcje, w tym pikiety Siergieja Tichanowskiego.

W czerwcu 2020 r. został zatrzymany w celu odbycia aresztu administracyjnego, później jednak został oskarżony o przygotowanie „masowych zamieszek” i skazany w „sprawie Cichanouskiego”. Zdaniem obrońców praw człowieka osoby zaangażowane w sprawę mają zapłacić odszkodowanie w wysokości 29 mln rubli.

W 2022 roku Władimir został przeniesiony do reżimu więziennego. W 2023 r. był dwukrotnie sądzony za „złośliwe nieposłuszeństwo wobec wymogów administracji zakładu karnego”. Jesienią 2023 r. odbyła się trzecia rozprawa sądowa w nowej sprawie o „złośliwe nieposłuszeństwo”.

Działacz ruchu anarchistycznego Aleksander został zatrzymany 12 sierpnia 2020 r. i skazany na podstawie szeregu zarzutów karnych. Wcześniej, bo w 2010 roku, odbywał już wyrok w „sprawie anarchistycznej”.

W 2022 roku został skazany na 17 lat więzienia, a w lutym 2023 roku Sąd Najwyższy obniżył karę o 3 miesiące.

W czerwcu 2024 r. Aleksandrowi ponownie postawiono zarzuty „złośliwego nieposłuszeństwa wobec wymagań władz kolonii” i skazano go na kolejny rok więzienia.

W lipcu 2024 r. jego matka, Tatiana Franckiewicz, została zatrzymana pod zarzutem „udziału w grupie ekstremistycznej”. Razem z nią zatrzymano jej siostrę Natalię Lobatsevich, matkę byłego więźnia politycznego Ilji Lobatsevicha.