Wszyscy ścigani

Obywatelka Ukrainy Lidia Gruk została zatrzymana w rejonie małoryckim na Białorusi. Film propagandowy białoruskiej telewizji państwowej ONT donosi, że Lidia i jej mąż Jewgienij fotografowali placówki graniczne. Według twórców filmu , parze postawiono zarzut „terroryzmu”. Zarzuty „terroryzmu” zostały później złagodzone do „działalności wywiadowczej”. Rodzina pozostawiła czworo małoletnich dzieci: dwóch synów i dwie córki. Najmłodsza córka miała zaledwie siedem miesięcy w momencie zatrzymania.

Męża Lydii skazano na 24 lata więzienia w kolonii karnej o zaostrzonym rygorze.

Została ułaskawiona 22 listopada 2025 roku wraz z 31 innymi obywatelami Ukrainy. Według służby prasowej Łukaszenki, nastąpiło to w ramach „porozumień osiągniętych” z prezydentem USA Donaldem Trumpem i „na prośbę strony ukraińskiej w celu stworzenia warunków do rozwiązania konfliktu zbrojnego w państwie sąsiednim”. Uwolnieni obywatele zostali natychmiast przekazani stronie ukraińskiej.

W chwili uwolnienia Lidii jej dzieci przebywały z teściową na Białorusi.

Julia Fenner ma podwójne obywatelstwo – białoruskie i brytyjskie.

Na początku XXI wieku Julia pracowała w ambasadzie brytyjskiej w Mińsku. Wyszła za mąż za Martina Fennera, zastępcę szefa misji. Po Białorusi rodzina mieszkała w Turkmenistanie i Jekaterynburgu w Rosji, gdzie Martin pełnił funkcję ambasadora.

Kobieta została zatrzymana na granicy 31 marca 2024 roku podczas próby wjazdu na Białoruś. Postawiono jej zarzuty z dwóch artykułów Kodeksu karnego: artykułu 342 (czynny udział w działaniach rażąco naruszających porządek publiczny) oraz artykułu 361-4 części 1 i 2 (współudział w działalności ekstremistycznej). Treść zarzutów nie jest jednak znana obrońcom praw człowieka. Zatrzymana została umieszczona w areszcie tymczasowym do czasu rozprawy.

W rezultacie 21 sierpnia tego roku Julia została skazana na siedem lat więzienia.

11 września 2025 roku ujawniono, że 52 więźniów politycznych białoruskiego reżimu zostało przymusowo deportowanych na terytorium Litwy. Wśród nich są obywatele krajów europejskich . Wśród uwolnionych jest Julia Fenner.

13 września został zatrzymany przez funkcjonariuszy GUBOPiK. 16 września odbyła się rozprawa sądowa – mężczyzna został aresztowany na 13 dni na podstawie części 2 artykułu 19 Kodeksu wykroczeń administracyjnych (rozpowszechnianie materiałów ekstremistycznych). Sprawa nie zakończyła się jedną sprawą „administracyjną”. Po tym Mikołaj został osądzony ponownie: 27 września, następnie 3 i 16 października. Trzykrotnie uznano go za winnego rozpowszechniania „ekstremizmu”, raz – nielegalnej pikiety (część 1 artykułu 24.23 Kodeksu wykroczeń administracyjnych). Mikołaj spędził łącznie 56 dni w Nowopołocku CIP.

Czwarty „dzień” Nikołaja zakończył się w listopadzie. Według Nikołaja, ledwie wyszedł na zewnątrz, gdy zobaczył funkcjonariuszy GUBOPiK czekających na niego. Tym razem został zatrzymany pod zarzutem popełnienia przestępstwa.

Został zwolniony w ramach wymiany aresztu 12 lutego 2025 r.

Obywatel Estonii.

16 stycznia 2024 r. KGB podjęło decyzję o uznaniu „Funduszu Przyjaciół Białorusi LTD” za „organizację ekstremistyczną”. W decyzji departamentu wymieniono osoby rzekomo powiązane z funduszem: Białorusinów Olega Stefanowicza i Aleksandra Syritsę, a także Estończyka Allana Royo.

21 czerwca 2025 r. Allan został zwolniony po wizycie w Mińsku specjalnego przedstawiciela prezydenta USA Donalda Trumpa, Keitha Kellogga.

Jurijs, biznesmen i obywatel Łotwy, został aresztowany w sierpniu 2024 r. i skazany za trzy zarzuty karne, w tym „zdyskredytowanie Republiki Białorusi”. Charakter zarzutów pozostaje nieznany, ponieważ proces odbywał się za zamkniętymi drzwiami.

Został zwolniony 21 czerwca 2025 r. po wizycie w Mińsku specjalnego przedstawiciela prezydenta USA Donalda Trumpa, Keitha Kellogga.

Janina została skazana w sprawie karnej na podstawie artykułów dotyczących „udziału w grupie ekstremistycznej”, „podżegania do nienawiści i niezgody” oraz „wezwania do sankcji”. Według KGB była ona związana z kanałem Telegram „Trielit”, który w styczniu 2024 r. został wpisany na listę „formacji ekstremistycznych”.

Została zwolniona na mocy ułaskawienia w grudniu 2024 r.

Dmitry został zatrzymany po powrocie z Polski na Białoruś na początku maja.

Również na podstawie części 1 art. 342 kodeksu karnego z Dmitrijem Andriejem Karpowiczem będzie sądzony.

Oskarżony o udział w protestach w Brześciu w dniu 10 sierpnia 2020 r.

Elena, matka wielu dzieci, została zatrzymana wiosną 2024 roku. Początkowo została skazana w postępowaniu administracyjnym za „nieposłuszeństwo wobec zgodnego z prawem rozkazu lub żądania urzędnika”, ale później wszczęto postępowanie karne, w którym została skazana za „udział w grupowych działaniach rażąco naruszających porządek publiczny”.

Została zwolniona w listopadzie 2024 r. na mocy ułaskawienia.

Uznano go za winnego „oszczerstwa wobec Aleksandra Łukaszenki”. Powodem był komentarz do wiadomości w jednym z kanałów telegramu, który zawierał ostrą krytykę polityka.

Ksiądz Andrzej Juchniewicz, proboszcz parafii rzymskokatolickiej w Szumilinie, sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej, nie został zwolniony z aresztu tymczasowego w Witebsku po odbyciu 45 dni aresztu . Dowiedziano się, że areszt księdza został przedłużony do 2 lipca. Lekarstwa może otrzymywać jedynie w postaci paczek żywnościowych. Nie ma na jego temat praktycznie żadnych informacji. Ksiądz Andrzej Juchniewicz był już skazany co najmniej cztery razy z rzędu. Za pierwsze trzy wyroki sąd prawdopodobnie skazał go na maksymalny wyrok 15 dni, a za czwartym razem sąd skazał go na kolejne 10 dni aresztu.

W ten sposób proboszcz w Szumilinie spędził za kratkami ponad 45 dni – najdłużej ze wszystkich księdzów rzymskokatolickich i greckokatolickich skazanych na areszt administracyjny na Białorusi. Następnie wszczęto przeciwko niemu postępowanie karne.

Jak dowiedział się Christian Vizier jesienią 2024 roku, na księdza w Areszcie Śledczym nr 2, gdzie przebywa od momentu aresztowania 8 maja 2024 roku, nadal wywierana jest presja. Księdzu pozwolono wziąć prysznic po raz pierwszy dopiero po dwóch miesiącach aresztu. Oskarżono go o przestępstwa przeciwko integralności seksualnej nieletnich.

30 kwietnia 2025 roku ksiądz Andrzej został skazany w Szumilinie. Wierni dowiedzieli się , że ksiądz został skazany na 13 lat więzienia , mimo że prokuratura domagała się kary 15 lat. Procesowi przewodniczyła Inna Grabowskaja, przewodnicząca Sądu Rejonowego w Szumilinie.

Jak dowiedzieli się wierni, ksiądz całkowicie zaprzeczył oskarżeniom i próbował udowodnić swoją niewinność. O ile wiadomo, zarzuty oparto na zeznaniach jednej lub kilku „ofiar” – możliwe, że zostały one wymuszone. Według informacji uzyskanych przez wiernych, sprawa księdza dotyczy wydarzeń sprzed około 10 lat. Sam ksiądz stawił się w sądzie w dobrym humorze. Co więcej, diecezja twierdzi, że nigdy nie otrzymała żadnych skarg na księdza Andrzeja.

W listopadzie 2025 r. został ułaskawiony po wizycie na Białorusi przez prefekta Dykasterii Kościołów Wschodnich, kardynała Claudio Gugerottiego, jako specjalnego wysłannika papieża Leona XIV.

Oprócz więzienia Tatyana została ukarana grzywną w wysokości 2000 rubli.

Irina Pogadajewa ma 54 lata. Pochodzi z Brześcia. Pracowała w miejscowej bibliotece jako bibliograf. Sądząc po sieciach społecznościowych, ma dwójkę dzieci.

Pod koniec stycznia 2024 r., kiedy była sądzona za „rozpowszechnianie materiałów ekstremistycznych”. Pod koniec 2023 roku została zaliczona do „formacji ekstremistycznej”. Dostrzegła to społeczność na Facebooku „Listy Solidarności Białoruś 2020”, w której wymieniano listy od więźniów politycznych, a także poruszano kwestie pomocy więźniom.

W sumie sprawa obejmuje ponad trzydzieści epizodów, w których kobieta wysyłała pieniądze więźniom politycznym przebywającym w aresztach śledczych w Mińsku, Homlu i innych miastach kraju. Zasadniczo mówimy o kwotach 4-5 rubli. W niecałe półtora roku (od sierpnia 2021 r. do grudnia 2022 r.) Irina wysłała 188 rubli. To wystarczyło, aby w maju 2024 roku wszcząć postępowanie karne i aresztować.

Skazany za komentarze na portalach społecznościowych.