Wszyscy ścigani

Natalia została aresztowana w czerwcu 2021 roku pod zarzutem planowania podpalenia sprzętu leśnego. Aresztowanie miało miejsce wieczorem na terenie gospodarstwa leśnego, gdzie rzekomo przybyła ze swoim wspólnikiem, Gordiejewem, który w rzeczywistości wykonywał zlecenie służb bezpieczeństwa państwa.

Według prokuratury, wieczorem 8 czerwca 2021 roku Natalia i mężczyzna przygotowali koktajle Mołotowa, którymi planowali podpalić sprzęt. Zbrodnia jednak nie została dokończona – Natalia została zatrzymana, zanim doszło do podpalenia.

Natalia zeznała przed sądem, że znalazła się w trudnej sytuacji: w sierpniu 2020 roku jej znajomy został aresztowany, straciła ojca i miała trudności w pracy. Potwierdziła również, że rzeczywiście była członkinią grupy dyskusyjnej „OGSB” i zamierzała zniszczyć sprzęt do wyrębu w przedsiębiorstwie leśnym.

W grudniu 2022 r. uznano ją za winną i skazano na karę pozbawienia wolności w kolonii karnej o zaostrzonym rygorze oraz wysoką grzywnę.

Tatiana jest współzałożycielką szkoły Sympa dla młodych menedżerów administracji publicznej, ekspertką w projekcie badawczym Bipart oraz magistrem nauk politycznych.

Została zatrzymana w Mińsku w nocy z 28 na 29 czerwca 2021 roku na lotnisku podczas kontroli paszportowej przed wyjazdem z kraju. Wiadomo, że Tatiana miała lecieć nocnym lotem do Tbilisi. Później okazało się, że została zatrzymana w związku z wszczętym postępowaniem karnym. Tatianę przewieziono do aresztu tymczasowego w Okrestinie, a kilka dni później przeniesiono do aresztu śledczego.

6 lutego 2023 roku sąd rozpoczął rozpatrywanie jej sprawy pod zarzutem „współudziału w działaniach mających na celu przejęcie władzy”, „nawoływania do działań zagrażających bezpieczeństwu narodowemu” oraz „podżegania do nienawiści społecznej”. 17 marca tego samego roku sąd skazał Tatianę na posiedzeniu niejawnym na karę 10 lat pozbawienia wolności w kolonii karnej o zaostrzonym rygorze.

Waleria jest politologiem, założycielką i redaktorką strony internetowej społeczności ekspertów „Nasza Opinia”, autorką i redaktorką „Rocznika Białoruskiego”, przewodniczącą grupy ekspertów monitorujących „Białoruś w obiektywie”.

30 czerwca 2021 roku, po przeszukaniu domu przez funkcjonariuszy KGB, Waleria została zatrzymana i umieszczona w izolatce, a następnie przeniesiona do aresztu śledczego.

6 lutego 2023 roku sąd rozpoczął rozpatrywanie jej sprawy pod zarzutem „współudziału w działaniach mających na celu przejęcie władzy”, „nawoływania do działań zagrażających bezpieczeństwu narodowemu” oraz „podżegania do nienawiści społecznej”. 17 marca 2023 roku sąd skazał Walerię na posiedzeniu niejawnym na karę 10 lat pozbawienia wolności w kolonii karnej o zaostrzonym rygorze.

Ludmiła jest byłą dyrektor generalną TUT.BY. W TUT.BY pracuje od 2008 roku: najpierw jako radca prawny, później jako dyrektor. W 2017 roku została szefową Tut By Media.

W maju 2021 r. została aresztowana w związku ze sprawą karną wszczętą pod zarzutem unikania płacenia podatków.

W październiku 2022 r. KGB wpisało Ludmiłę na listę osób „zaangażowanych w działalność terrorystyczną”. Później oskarżono ją również o „podżeganie do nienawiści” i „wzywanie do podjęcia działań przeciwko bezpieczeństwu narodowemu”.

Proces odbywał się za zamkniętymi drzwiami i trwał ponad dwa miesiące – odbyło się w sumie 37 posiedzeń. W marcu 2023 roku Ludmiła została skazana na długoletnią karę więzienia i wysoką grzywnę.

Marina jest redaktorką naczelną TUT.BY od 2004 roku i jest znana ze swojego zainteresowania kulturą bałkańską oraz znajomości języka bułgarskiego.

W 2019 r. została ukarana grzywną w ramach postępowania karnego na podstawie artykułu o „bezczynności urzędnika” za dostęp do materiałów BelTA; Aktywiści praw człowieka uznali, że sprawa ma podłoże polityczne.

W maju 2021 r. została aresztowana pod zarzutem unikania płacenia podatków, jednak zarzuty te później wycofano.

W październiku 2022 r. KGB wpisało Marinę na listę osób „zaangażowanych w działalność terrorystyczną”. Później oskarżono ją również o „podżeganie do nienawiści” i „wzywanie do podjęcia działań przeciwko bezpieczeństwu narodowemu”.

Proces odbywał się za zamkniętymi drzwiami i trwał ponad dwa miesiące – odbyło się w sumie 37 posiedzeń. W marcu 2023 roku została skazana na długoletnią karę więzienia.

Od 2020 roku Elena jest poddawana systematycznym prześladowaniom z przyczyn politycznych: została 17 razy zatrzymana i aresztowana na podstawie przepisów administracyjnych, a także ukarana grzywną w łącznej wysokości 173 jednostek podstawowych. Jej dom był wielokrotnie przeszukiwany.

W maju 2021 r. Jelena została skazana za „udział w grupowych działaniach rażąco naruszających porządek publiczny” w postępowaniu karnym wszczętym po proteście 13 września 2020 r. w Brześciu, podczas którego uczestnicy śpiewali piosenki i tańczyli w kółku, a wobec nich użyto armatki wodnej. Zdaniem prokuratury działanie to sparaliżowało komunikację miejską. Została skazana na karę ograniczenia wolności bez konieczności umieszczania jej w zakładzie poprawczym.

We wrześniu tego samego roku Jelena została ponownie skazana za „obrazę Łukaszenki”. Łączna liczba wyroków wyniosła trzy lata aresztu domowego.

W styczniu 2022 r. została aresztowana za „naruszenie warunków odbywania kary” i skazana na 15 dni aresztu administracyjnego. Nigdy jednak nie została zwolniona – została przeniesiona do aresztu śledczego w ramach nowego postępowania karnego wszczętego za zniesławienie Łukaszenki i zdyskredytowanie Republiki Białorusi. Już w czerwcu została skazana na karę więzienia i wysoką grzywnę.

W kwietniu 2023 roku Elena została ponownie skazana na podstawie artykułu „złośliwe nieposłuszeństwo wobec żądań administracji kolonii”. Artykuł ten jest często stosowany w stosunku do więźniów, którzy odmawiają współpracy z administracją w związku z fikcyjnymi naruszeniami.

Wiadomo, że na Elenę wywierana jest ciągła presja fizyczna i psychiczna. Jest regularnie umieszczana w izolatce i PKT, pozbawiana niemal wszystkich paczek, telefonów, odwiedzin, a jej przydział żywności został zmniejszony z trzech podstawowych jednostek do jednej.

W lutym 2025 r. Polina Sharendo-Panasyuk poinformowała, że Elena została ponownie umieszczona w celi karnej: „Po kilku tygodniach w celi karnej została przeniesiona do celi karnej. Jest 99%, że ponownie sfabrykują przeciwko niej artykuł 411”.

Ekaterina, dziennikarka telewizji Biełsat, relacjonowała na żywo z dziedzińca Placu Przemian, gdzie 15 listopada 2020 r. pokojowi protestujący zebrali się na wiecu protestacyjnym, który odbył się w Mińsku pod hasłem „Wychodzę”. To były ostatnie słowa Romana Bondarenki, który został zamordowany przez siły bezpieczeństwa, a zgromadzeni przybyli, aby uczcić jego pamięć. Ekaterina została zatrzymana wraz ze swoją koleżanką Darią Chultsovą podczas ostrego stłumienia protestu, a później została skazana za „udział w akcjach zbiorowych, które w rażący sposób naruszają porządek publiczny”.

W kwietniu 2022 r. przeciwko Ekaterinie wszczęto nową sprawę karną, która już w lipcu tego samego roku została ponownie skazana, oskarżona o „zdradę” i skazana na osiem lat więzienia na trzy miesiące przed upływem pierwszego wyroku.

Znana osoba publiczna, wcześniej należąca do Zjednoczonej Partii Obywatelskiej, została zatrzymana 4 stycznia 2021 r. w ramach „sprawy Autuchowicza” i oskarżona o udział w „organizacji terrorystycznej” związanej z podpaleniem mienia policyjnego. Olga została skazana za „udział w organizacji przestępczej”, „próbę przejęcia władzy”, „podżeganie do nienawiści”, „nawoływanie do sankcji” i „nielegalne działania z użyciem broni”.

W areszcie u więźnia politycznego podejrzewano cukrzycę. W marcu 2024 r. została ponownie skazana za „złośliwe nieposłuszeństwo wobec wymagań administracji kolonii”.

Irina została zatrzymana w grudniu 2020 r. wraz z synem w ramach kryminalnej „sprawy Autuchowicza”. Władze nazwały Mikałaja Autuchowicza „organizatorem i przywódcą grupy terrorystycznej”. Została oskarżona o udział w „organizacji terrorystycznej” zajmującej się paleniem mienia funkcjonariuszy policji. Irina została skazana za „udział w organizacji przestępczej”, „akt terroryzmu”, „próbę przejęcia władzy”, a także udział w wiecu protestacyjnym, który odbył się we wrześniu 2020 r. w Brześciu.

Ljubow, żona księdza prawosławnego, została zatrzymana 1 grudnia 2020 r. wraz z mężem i synem w ramach kryminalnej „sprawy Autuchowicza”. Władze nazwały Mikałaja Autuchowicza „organizatorem i przywódcą grupy terrorystycznej”. Według śledztwa pomagała Autuchowiczowi zbierać informacje o funkcjonariuszach organów ścigania i zapewniała mieszkania, w których uczestnicy „sprawy” trzymali broń. Ljubow został skazany za „udział w organizacji przestępczej”, „akt terroryzmu”, „próbę przejęcia władzy” i „nielegalne działania dotyczące broni palnej”.

Irina jest absolwentką Wydziału Filozofii i Nauk Społecznych BSU i od kilku lat prowadzi własną małą firmę związaną z kwiatami i produkcją pamiątek. Została zatrzymana 12 stycznia 2021 r. wraz z Andriejem Aleksandrowem. Irina została oskarżona o „finansowanie działań protestacyjnych” i płacenie grzywien uczestnikom protestów. Została skazana za „zdradę państwa” i „udział w akcjach zbiorowych rażąco naruszających porządek publiczny”.

1 września 2022 roku para zawarła związek małżeński w Areszcie Śledczym nr 1.

Wiktoria, administratorka kanału „Kierowcy 97%”, została zatrzymana 4 listopada 2020 r. w Mińsku przez funkcjonariuszy GUBOPiK i skazana za „nawoływanie do masowych zamieszek i blokowania dróg w związku z niezadowoleniem z władz i oszustwami wyborczymi”.

W 2022 i 2023 r. sąd dwukrotnie podwyższył jej karę pozbawienia wolności, oskarżając ją o „złośliwe nieposłuszeństwo wobec żądań administracji zakładu karnego”. Wiktoria była wielokrotnie poddawana naciskom w kolonii i uznano ją za „złośliwego gwałciciela”.

Zgodnie z harmonogramem zamieszczonym na stronie internetowej Sądu Najwyższego, rozprawa w sprawie Victorii odbędzie się 28 października 2024 r. w Sądzie Rejonowym w Reczycy. Kobieta jest oskarżona po raz trzeci na podstawie części 1 artykułu. 411 Kodeksu karnego .

18 grudnia 2024 r. odbyła się rozprawa apelacyjna w Sądzie Obwodowym w Homel.

Z końcem grudnia 2024 r. została przeniesiona do Kolonii Karnej nr 24.

Polina Sharendo-Panasyuk poinformowała , że Elena Gnauk i Victoria Kulsha zostały umieszczone w PKT: „Po kilku tygodniach w celi karnej zostały przeniesione do PKT. Jest 99%, że ponownie sfabrykują przeciwko nim artykuł 411”.

Polina dodała również: „Nerki Victorii Kulszy prawdopodobnie już odmówiły posłuszeństwa. Przez miesiące głodowała, odmawiała wody i picia. Podcięła sobie żyły. Wrzucili ją do celi karnej z tym – podcięła sobie żyły w celi karnej. Rozpoczęła głodówki w celi karnej. Odmówiła pomocy medycznej”.

Wiktoria miała zostać zwolniona w kwietniu 2025 r. po odbyciu kary. Jednak na początku kwietnia przewieziono ją do aresztu śledczego nr 3 w Homlu w ramach czwartej sprawy karnej z części 1 artykułu 411 Kodeksu karnego (złośliwe nieposłuszeństwo wobec zgodnych z prawem żądań administracji kolonii).

Marfa, koordynatorka wolontariatu „Wiasna”, została zatrzymana 17 września 2020 r. Oskarżono ją o „przygotowywanie się do masowych zamieszek” i inne „przestępstwa”. W lutym 2021 roku postawiono jej dodatkowe zarzuty, m.in. „podżeganie do niezgody społecznej” i „udział w organizacji przestępczej”.

We wrześniu 2022 r. sąd skazał ją na 15 lat więzienia; później karę tę zmniejszono o trzy miesiące. W więzieniu stan zdrowia Marfy uległ pogorszeniu, m.in. z powodu Covid.

Znany działacz i powiernik kandydatki na prezydenta Swietłany Tichanowskiej w Homlu. Tatyana przez kilka lat walczyła o zmiany w ustawodawstwie antynarkotykowym w ramach inicjatywy Ruchu Matek 328. 6 sierpnia 2020 r. została zatrzymana we własnym domu, oskarżona o „masowe zamieszki” i plany „zajęcia budynków”.

W styczniu 2022 roku okazało się, że Tatyana została przeniesiona do reżimu więziennego.

Według obrońców praw człowieka pozbawiona jest prawa do odwiedzin, a rocznie może otrzymywać tylko jedną małą paczkę. Listy od Tatiany docierają niezwykle rzadko. Poza tym miała problemy z kręgosłupem.

Maria, członkini prezydium Rady Koordynacyjnej i szefowa sztabu Wiktora Babaryki, została porwana 7 września 2020 r. i wywieziona na granicę białorusko-ukraińską w celu deportacji. Podarła paszport i odmówiła opuszczenia kraju. 9 września została aresztowana i osadzona w areszcie.

We wrześniu 2021 r. została skazana na podstawie artykułów: „spisek w celu przejęcia władzy środkami niezgodnymi z konstytucją”, „wezwanie do podjęcia działań przeciwko bezpieczeństwu narodowemu” i „utworzenie grupy ekstremistycznej”.

W listopadzie 2022 roku Maria przeszła operację z powodu perforacji wrzodu i zapalenia otrzewnej. Od marca 2023 roku przebywa w kolonii karnej. Ze względu na problemy zdrowotne nie pracowała; towarzyszyła jej nawet na formacjach.

Maria była przez długi czas trzymana w izolacji. Latem 2024 roku okazało się, że administracja odizolowała ją od innych więźniów, a strażnicy stale jej towarzyszyli. 12 listopada 2024 roku spotkała swojego ojca po raz pierwszy od 18 miesięcy.

Spotkanie odbyło się w szpitalu więziennym i nie wiadomo na pewno, czy kobieta była tam leczona, czy też została tam przywieziona z PKT. Przedtem nie było żadnej wiadomości od Marii, a o jej stanie dowiedzieliśmy się jedynie z relacji innych więźniów.

Po tym spotkaniu została ponownie odcięta od świata zewnętrznego i do dziś nie może się z nią skontaktować.

W lutym 2025 r. jej siostra poinformowała, że Maria wróciła do jednostki i wyraziła nadzieję, że łączność zostanie przywrócona.